Βαλκανευτές του Γιώργου Χατζελένη, εκδόσεις Ενύπνιο

Η βιασύνη επιφέρει μονάχα την προσπέραση
ποτέ μια αναπόδραστη συνάντηση διαρκείας.
Αντάμωμα αντικριστό, ωμό αν όχι ανόμοιο 
σύγκρουση από αταίριαστα συγκεχυμένη ουσία.  
Κάθε άλλο παρά δυσβάσταχτο συσσωμάτωμα
ξορκίζοντας μακριά το σύσσωμο αιμάτωμα. 
Άγγιγμα άοκνα εγγυημένο για ψυχική ακεραιότητα
υπέρμετρη αισθαντική αραιότητα.
Γραμμή ευθύβολη χωρίς διακυμάνσεις
για κάθε δέσμιο του φόβου της απόκλισης
από την ήπια  πορεία του κανόνα.  
Χειραψία άψυχη δίχως άγγιγμα αψύ κι αψιμαχία
μοναδικό αντίδοτο προς την ψυχομαχία.
Μα ο έρωτας πάντοτε καρτερικός κι αγέρωχος
χλευάζει το ανυπόμονο διάβημα 
ως παιδί πρωτότοκο του πόθου.
Εν τάχει, που ρημάζει ό,τι βρει ο τρυγητής
στην άγονη ήπειρο του δέρματος 
περισώνοντας της αφής την αφανή κενότητα.
Όμως εκείνος διέτρεχε την πορεία του θηράματος
μες στους αιώνες σαν αρπακτικό νυκτόβιο.
Ξεχώρισε τη λεία του ανάμεσα σε μύριες άλλες
μονάχα από χνάρια, μάτια, μυρωδιά.
Μεθοδικά πολιορκούσε τις κραταιές επάλξεις της
με της σελήνης πρόσταγμα να εκτείνει τα φτερά.
Στα πόδια της να προσγειωθεί σε πλήρη ανάταση
τάνυσμα του πιστού σε ζωντανό  αφιέρωμα.
Στα πέλματά της εναποθέτει τη ζωή και τη σοφία του
οι δυο να γίνουν ένα απ' του Δία το Ληδικό δασκάλεμα.
Έρωτα, ελεγεία της παράδοσης, ηδονής κι οδύνης.
Πόθε, παράθεση λέξης κακόβουλης αλλά άβουλης
Προς την αυτόδηλη χωρητικότητα της ίδιας της ψυχής μας.